Rumuz '155' : "Tecrübeli 'abiler' çok hızlı para sayabiliyor."
Kariyerine henüz başlamış (sadece 9 ay) bir yazarım (ya da adayıyım). Şu an güzide bir ajansta junior olarak çalışıyorum. Geçmişim biraz karanlık :)...ve yarın da çok parlak görünmüyor. Çünkü daha görecek ve öğrenecek çok şey var. Gösterebilen, öğretebilen yok !
Beraber çalıştığım insanların altyapı eksikliklerinden, sektörde geçirdikleri bu kadar zamana rağmen henüz kendi manzaralarına sahip olamayışlarından, oksijen girmesin diye kapadıkları pencerelerinden, her tür ışığa karşı örttükleri perdelerinden, tozlanmış kitaplıklarından, sektör değiştirme ve köfteci açma hayallerinden, iq'larından, eq'larından, başıboşluklarından, boşlukla dolu beyinlerinden, korkaklıklarından, yalanlarından, oyunlarından, sözde yaratıcılıklarından, düşük rakımlı hayal mahsüllerinden ve tabiki müşteri çelişkilerinden çok ama çok sıkıldım hocam.
Şimdiye kadar herşeyi kendim idare ettim, öğrendim. Ama artık yetmiyor. Yaşça büyük, hesapta tecrübeli "abiler" var ajansta (çok hızlı para sayabiliyorlar). Ama inanın hiçbirine "Abi" demek gelmiyor içimden. Ben öğrenmek istiyorum. Sevdiğim, saygı duyduğum büyüklerimin, ustalarımın paçasına yapışmak ve öğrenebilecegim herşeyi öğrenmek, tum bilgilerini, görgülerini, tecrübelerini sömürmek istiyorum.
Gitmek istiyorum bu ajanstan! Malum hocam, hazıra dağ dayanmıyor. Üzerine eklemeden, geliştirmeden, kendini değiştirmeden olmuyor. Her şeyden önce bu reklamın doğasına aykırı. Sizce bu çocuk ne yapmalı?
* * * * * * * *
Hmm ve de hmmm ! Déjà vu, déja vécu... Bu söylem feci tanıdık geliyor, neden acaba ??
Bakalım metninizde geçen kilit sözcüklere ve kavramlara : Kariyer, jr, yarın çok parlak değil, öğrenecek çok şey var, gösterebilen-öğretebilen yok, insanların altyapı eksikliği, kendi manzarasına sahip olamama, oksijensizlik, ışığa örtülü perdeler, tozlanmış kitaplıklar, sektör değiştirme/köfteci açma, boşluklu beyinler, korkaklıklar, yalanlar, oyunlar, sözde yaratıcılıklar, müşteri çelişkilerinden sıkılma...
[Ara not : ‘Tabiki’ diye yazmıyoruz, ‘tabii ki‘ diye yazıyoruz. İki yerde ‘herşey’, bir yerde ‘her şey’ yazmışsın, bunu da mı gösteren öğretebilen yok 155 ? Sana, her gün, yazılardan önce ve sonra, aç veya tok karına, Yazım Kılavuzu (ki bazı abiler İmla Kılavuzu da derler) veriyorum; kariyerinin sonuna kadar kullanacaksın- HM]
Yaşça büyük, tecrübeli, hızlı para sayabilen abiler, [oysa] ben öğrenmek istiyorum; büyüklerin bilgilerini, görgülerini, tecrübelerini sömürmek istiyorum, gitmek istiyorum bu ajanstan...
1. ‘Kendim idare ettim, kendim öğrendim’ ne demek ? Kimse bir şey öğretmedi, benimle ilgilenmedi mi ? Önüne konan işi çalıştığında götürdüğün kişi yazdıklarını şıp diye kabul mü etti ? Hiç mi yapıcı, öğretici eleştiri yapmadı ? Yoksa, yaptı da, görüşleri seninkiyle örtüşmedi diye mi mutsuzluğun ?
2. Fark etmeden bir şeyler öğrenmiş olmayasın ? Çalışmaya başladığın zaman, öğrenim biter, eğitim başlar : İşi yapa yapa, iş yaptırıla yaptırıla öğrenmeye devam eder kişi. Toplantılara kattılarsa seni, söylenenlerden, kırıntı bile olsa dersler çıkarmadın mı ? Okulda öğretilenleri uygulamaya çalışmadın mı ? Ben bu yaşta ve deneyimsizlikte onlardan daha iyi biliyorum bazı şeyleri diyorsan, bkz taa aşağıdaki tavsiyeler...
[Bu arada, Hollywood babalarından biri ‘nobody knows anything’ demiş. Yani, kimsenin bir şey bildiği yok.- HM]
3. Yoksa, ‘bir şeyler öğrendim ama yetmiyor’ mu diyorsun ? Yetmediği şey ne ? Daha iyi reklam yazarı, reklamcı olmak için bagaj mı ? Alkış alan işleri en az yardımla yapıp çıkabilmek mi ?
4. ‘Kariyer’ demişsin, daha yukarılara çıkmak için, iş teklifleri almak, maaşı yükseltmek için gereken ünü yapmaya mı yetmiyor yoksa halen bulunduğun pozisyon ??
Öte yandan, diyelim ki gerçekten de, yakındığın gibi kötü bir yerdesin. Bu durumda olanların neler yapabileceğine dair basit birkaç öneriyi, bu sayfada daha önce, Kısır Döngü rumuzlu mesaja ve Selçuk Aydemir’in mesajına cevaben yazdım. Onlara da bakmanı rica ederim. Ayrıca, yazan diğer kişilerin dertlerini de incelersen ortak yanlar göreceksin. Lütfen kendini geliştirmeye devam et.
Haluk Mesci
Beraber çalıştığım insanların altyapı eksikliklerinden, sektörde geçirdikleri bu kadar zamana rağmen henüz kendi manzaralarına sahip olamayışlarından, oksijen girmesin diye kapadıkları pencerelerinden, her tür ışığa karşı örttükleri perdelerinden, tozlanmış kitaplıklarından, sektör değiştirme ve köfteci açma hayallerinden, iq'larından, eq'larından, başıboşluklarından, boşlukla dolu beyinlerinden, korkaklıklarından, yalanlarından, oyunlarından, sözde yaratıcılıklarından, düşük rakımlı hayal mahsüllerinden ve tabiki müşteri çelişkilerinden çok ama çok sıkıldım hocam.
Şimdiye kadar herşeyi kendim idare ettim, öğrendim. Ama artık yetmiyor. Yaşça büyük, hesapta tecrübeli "abiler" var ajansta (çok hızlı para sayabiliyorlar). Ama inanın hiçbirine "Abi" demek gelmiyor içimden. Ben öğrenmek istiyorum. Sevdiğim, saygı duyduğum büyüklerimin, ustalarımın paçasına yapışmak ve öğrenebilecegim herşeyi öğrenmek, tum bilgilerini, görgülerini, tecrübelerini sömürmek istiyorum.
Gitmek istiyorum bu ajanstan! Malum hocam, hazıra dağ dayanmıyor. Üzerine eklemeden, geliştirmeden, kendini değiştirmeden olmuyor. Her şeyden önce bu reklamın doğasına aykırı. Sizce bu çocuk ne yapmalı?
* * * * * * * *
Hmm ve de hmmm ! Déjà vu, déja vécu... Bu söylem feci tanıdık geliyor, neden acaba ??
Bakalım metninizde geçen kilit sözcüklere ve kavramlara : Kariyer, jr, yarın çok parlak değil, öğrenecek çok şey var, gösterebilen-öğretebilen yok, insanların altyapı eksikliği, kendi manzarasına sahip olamama, oksijensizlik, ışığa örtülü perdeler, tozlanmış kitaplıklar, sektör değiştirme/köfteci açma, boşluklu beyinler, korkaklıklar, yalanlar, oyunlar, sözde yaratıcılıklar, müşteri çelişkilerinden sıkılma...
[Ara not : ‘Tabiki’ diye yazmıyoruz, ‘tabii ki‘ diye yazıyoruz. İki yerde ‘herşey’, bir yerde ‘her şey’ yazmışsın, bunu da mı gösteren öğretebilen yok 155 ? Sana, her gün, yazılardan önce ve sonra, aç veya tok karına, Yazım Kılavuzu (ki bazı abiler İmla Kılavuzu da derler) veriyorum; kariyerinin sonuna kadar kullanacaksın- HM]
Yaşça büyük, tecrübeli, hızlı para sayabilen abiler, [oysa] ben öğrenmek istiyorum; büyüklerin bilgilerini, görgülerini, tecrübelerini sömürmek istiyorum, gitmek istiyorum bu ajanstan...
1. ‘Kendim idare ettim, kendim öğrendim’ ne demek ? Kimse bir şey öğretmedi, benimle ilgilenmedi mi ? Önüne konan işi çalıştığında götürdüğün kişi yazdıklarını şıp diye kabul mü etti ? Hiç mi yapıcı, öğretici eleştiri yapmadı ? Yoksa, yaptı da, görüşleri seninkiyle örtüşmedi diye mi mutsuzluğun ?
2. Fark etmeden bir şeyler öğrenmiş olmayasın ? Çalışmaya başladığın zaman, öğrenim biter, eğitim başlar : İşi yapa yapa, iş yaptırıla yaptırıla öğrenmeye devam eder kişi. Toplantılara kattılarsa seni, söylenenlerden, kırıntı bile olsa dersler çıkarmadın mı ? Okulda öğretilenleri uygulamaya çalışmadın mı ? Ben bu yaşta ve deneyimsizlikte onlardan daha iyi biliyorum bazı şeyleri diyorsan, bkz taa aşağıdaki tavsiyeler...
[Bu arada, Hollywood babalarından biri ‘nobody knows anything’ demiş. Yani, kimsenin bir şey bildiği yok.- HM]
3. Yoksa, ‘bir şeyler öğrendim ama yetmiyor’ mu diyorsun ? Yetmediği şey ne ? Daha iyi reklam yazarı, reklamcı olmak için bagaj mı ? Alkış alan işleri en az yardımla yapıp çıkabilmek mi ?
4. ‘Kariyer’ demişsin, daha yukarılara çıkmak için, iş teklifleri almak, maaşı yükseltmek için gereken ünü yapmaya mı yetmiyor yoksa halen bulunduğun pozisyon ??
Öte yandan, diyelim ki gerçekten de, yakındığın gibi kötü bir yerdesin. Bu durumda olanların neler yapabileceğine dair basit birkaç öneriyi, bu sayfada daha önce, Kısır Döngü rumuzlu mesaja ve Selçuk Aydemir’in mesajına cevaben yazdım. Onlara da bakmanı rica ederim. Ayrıca, yazan diğer kişilerin dertlerini de incelersen ortak yanlar göreceksin. Lütfen kendini geliştirmeye devam et.
Haluk Mesci
posted by Haluk Mesci at 7:25 ÖÖ
<< Home