Rumuz : 'Son kurşun' - Bu yaştan sonra...

Yolun yarısı yaşlarda bir sanat yönetmeniyim. Şu an bir ajansta çalışıyorum ama muhtemelen ay sonunda işsiz kalacağım. (Yeni müşteri yok, denemelerden de sonuç cikmiyor, gidişat da bunu 'gerektiriyor'.) Galiba beni bu satırlara iten de bu stresin yarattigi çaresizlik. Yoksa cesaretsizlik mi diyelim?

Sorum su: Bu yaşında hiç ödülü olmayan, hiç büyük ajansta çalışmamış, hiç fikirlerini ortaya koyabilecek geniş ufuklu müşterilere hizmet verememiş bir sanat yönetmeni bundan sonra gözünü nereye dikmeli? (Bu yaştan sonra?)

Daha mütevazi, küçük, butik bir ajansa mı, yoksa 'son bir kurşunum var, bunu iyi kullanmalıyım' mı demeli? Çünkü takdir edersiniz ki, hem yaşım, hem de yukarıda saydığım 'olumsuzluklar' beni oldukça düşündürüyor. Muhtemelen, cv'mi gönderdiğim insanlari da düşündürecektir.

- - - - - - - - -

Hmm !

35 yaş (?) ne ki ! Tam olgunlaşılacak, ustalaşılacak bir çağ. Azimle, inatla yola devam edilmeli öncelikle. İyi iş çıkarılabilecek, herhangi bir büyüklükteki bir ajansta, bu işe yeni başlayan birinin heyecanıyla göreve asılmalı !

İş örneklerinize baktım. Grafik duygusu, uygulamaların tıkış tıkış olmaması vb hoş. Gelgelelim, yayınlanmamış ve/veya spekülatif portfolyo işlerinden tırsmışımdır hep. Yayınlanmışlara itibar etmek kaçınılmaz bir ölçü ne yazık ki.

Dolayısıyla, size önerim şu : Birinci paragrafta önerdiğim üzere bir yerlere asılacaksanız, görüşmeyi başarırsanız, spekülatif bir portfolyo göstermek yerine, onların vereceği -kurmaca da olsa- bir brif için sınırlı bir zaman içinde çalışıp göstermeyi önerin. Bu kendine güvenen birinin yapacağı bir öneri olur ve aklı başında bir kreatif direktörü ya da patronu çok heyecanlandıracağı varsayılabilir.

Olup bitenlerden beni de haberdar edin. Başarılar dilerim.

Haluk Mesci

Not : 'Oldukça' ve 'mütevazi' sözcüklerini yanlış kullanmışsınız. Umarım anlattığınız bezginlikten veya İnternettendir. Oldukça yerine 'epey', mütevazi yani paralel değil, 'mütevazı' yani alçak gönüllü demek istiyorsunuz çoğu insan gibi...